1και εισηλθεν παλιν εις συναγωγην και ην εκει ανθρωπος εξηραμμενην εχων την χειρα
2και παρετηρουν αυτον ει εν τοις σαββασιν θεραπευει αυτον ινα κατηγορησωσιν αυτου
3και λεγει τω ανθρωπω τω την ξηραν χειρα εχοντι εγειρε εις το μεσον
4και λεγει αυτοις εξεστιν τοις σαββασιν αγαθον ποιησαι η κακοποιησαι ψυχην σωσαι η αποκτειναι οι δε εσιωπων
5και περιβλεψαμενος αυτους μετ οργης συνλυπουμενος επι τη πωρωσει της καρδιας αυτων λεγει τω ανθρωπω εκτεινον την χειρα και εξετεινεν και απεκατεσταθη η χειρ αυτου
6και εξελθοντες οι φαρισαιοι ευθυς μετα των ηρωδιανων συμβουλιον εποιησαν κατ αυτου οπως αυτον απολεσωσιν
7και ο ιησους μετα των μαθητων αυτου ανεχωρησεν εις την θαλασσαν και πολυ πληθος απο της γαλιλαιας και απο της ιουδαιας ηκολουθησαν
8και απο ιεροσολυμων και απο της ιδουμαιας και περαν του ιορδανου και περι τυρον και σιδωνα πληθος πολυ ακουοντες οσα εποιει ηλθον προς αυτον
9και ειπεν τοις μαθηταις αυτου ινα πλοιαριον προσκαρτερη αυτω δια τον οχλον ινα μη θλιβωσιν αυτον
10πολλους γαρ εθεραπευσεν ωστε επιπιπτειν αυτω ινα αυτου αψωνται οσοι ειχον μαστιγας
11και τα πνευματα τα ακαθαρτα οταν αυτον εθεωρουν προσεπιπτον αυτω και εκραζον λεγοντες οτι συ ει ο υιος του θεου
12και πολλα επετιμα αυτοις ινα μη αυτον φανερον ποιησωσιν
13και αναβαινει εις το ορος και προσκαλειται ους ηθελεν αυτος και απηλθον προς αυτον
14και εποιησεν δωδεκα ινα ωσιν μετ αυτου και ινα αποστελλη αυτους κηρυσσειν
15και εχειν εξουσιαν εκβαλλειν τα δαιμονια
16και εποιησεν τους δωδεκα και επεθηκεν ονομα τω σιμωνι πετρον
17και ιακωβον τον του ζεβεδαιου και ιωαννην τον αδελφον του ιακωβου και επεθηκεν αυτοις ονοματα βοανηργες ο εστιν υιοι βροντης
18και ανδρεαν και φιλιππον και βαρθολομαιον και μαθθαιον και θωμαν και ιακωβον τον του αλφαιου και θαδδαιον και σιμωνα τον καναναιον
19και ιουδαν ισκαριωθ ος και παρεδωκεν αυτον και ερχεται εις οικον
20και συνερχεται παλιν οχλος ωστε μη δυνασθαι αυτους μητε αρτον φαγειν
21και ακουσαντες οι παρ αυτου εξηλθον κρατησαι αυτον ελεγον γαρ οτι εξεστη
22και οι γραμματεις οι απο ιεροσολυμων καταβαντες ελεγον οτι βεελζεβουλ εχει και οτι εν τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
23και προσκαλεσαμενος αυτους εν παραβολαις ελεγεν αυτοις πως δυναται σατανας σαταναν εκβαλλειν
24και εαν βασιλεια εφ εαυτην μερισθη ου δυναται σταθηναι η βασιλεια εκεινη
25και εαν οικια εφ εαυτην μερισθη ου δυνησεται η οικια εκεινη σταθηναι
26και ει ο σατανας ανεστη εφ εαυτον εμερισθη και ου δυναται στηναι αλλα τελος εχει
27αλλ ου δυναται ουδεις εις την οικιαν του ισχυρου εισελθων τα σκευη αυτου διαρπασαι εαν μη πρωτον τον ισχυρον δηση και τοτε την οικιαν αυτου διαρπασει
28αμην λεγω υμιν οτι παντα αφεθησεται τοις υιοις των ανθρωπων τα αμαρτηματα και αι βλασφημιαι οσα αν βλασφημησωσιν
29ος δ αν βλασφημηση εις το πνευμα το αγιον ουκ εχει αφεσιν εις τον αιωνα αλλα ενοχος εσται αιωνιου αμαρτηματος
30οτι ελεγον πνευμα ακαθαρτον εχει
31και ερχεται η μητηρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και εξω στηκοντες απεστειλαν προς αυτον καλουντες αυτον
32και εκαθητο περι αυτον οχλος και λεγουσιν αυτω ιδου η μητηρ σου και οι αδελφοι σου και αι αδελφαι σου εξω ζητουσιν σε
33και αποκριθεις αυτοις λεγει τις εστιν η μητηρ μου και οι αδελφοι μου
34και περιβλεψαμενος τους περι αυτον κυκλω καθημενους λεγει ιδε η μητηρ μου και οι αδελφοι μου
35ος αν ποιηση το θελημα του θεου ουτος αδελφος μου και αδελφη και μητηρ εστιν